!...

‘Bilimsel hırsızlık’ olarak bilinen intihal meselesi, İstanbul Üniversitesi’nde (İÜ) masaya yatırıldı. Önceki gün düzenlenen ‘Üniversitelerarası Etik Platformu Toplantısı’nda konuşan Prof. Dr. Nuran Yıldırım, etik kurul tarafından kanıtlanan intihal suçlarının yüzde 90’ının üniversiteler tarafından aklandığını söyledi. Avrasya Enstitüsü’nde düzenlenen toplantıya katılan akademisyenler, Türkiye’de önemli bir sorun olan intihal konusunu tartışmaya açtı. Toplantıda bir sunum gerçekleştiren İstanbul Tıp Fakültesi Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Nuran Yıldırım, YÖK Etik Kurulu’na son beş yılda yapılan şikayet başvurularının yüzde 30’unda intihal tespit edildiğini, ancak bunların yüzde 90’ına üniversitelerin etik ihlal cezası vermediğini vurguladı. Yıldırım’a göre, üniversitelerde intihal kadar önemli bir diğer sorun da akademisyenlerin birbirini çekememesi. İntihal ve diğer etik ihlaller hakkındaki şikayetlerin bir bölümünün öğretim üyeleri arasındaki kıskançlık ve rekabet gibi sebeplerle yapıldığını anlatan Yıldırım, bu durumun etik kurulunun işlerini zorlaştırdığını ifade etti. Emekli Yargıtay Üyesi Mustafa Kıcalıoğlu ise intihal vakalarında kişilik haklarının da ihlal edildiği için dava açılıp manevi tazminat istenebileceğini söyledi.

TAYFUN GİRGİN (Berlin)
Hıristiyan Demokrat Partili (CDU) ve Federal Eğitim Bakanı Annette Schavan’ın 32 yıl önce Düsseldorf Üniversitesi Felsefe Fakültesi’nde yazdığı “Kişi ve Vicdan” konulu tezini Düsseldorf Üniversitesi, iddialar üzerine incelemeye alarak, tezin bazı bölümlerinde ‘kasıtlı aldatma’ yapıldığını ortaya çıkardı.

Anonim intihal avcılarının Schavan’ın doktora tezinde temiz bir çalışma sergilemediğini iddia etmesinden sonra Spiegel’de yayınlanan bir habere göre Düsseldorf Üniversitesi’nde yapılan incelemede Schavan’ın doktora tezinin bazı yerlerinde intihal yöntemleri kullandığı sonucuna varıldı.

Önümüzdeki Çarşamba günü Düsseldorf Üniversitesi’nden üç profesör, iki bilimsel araştırmacı ve bir de öğrenci temsilcisinden oluşan komite toplanacak. Komite daha sonra aldığı kararı fakülte danışma kuruluna sunacak ve kurul Schavan’ın doktora unvanını elinden alıp almamaya karar verecek.

Schavan’ın sözcüsü ise, Bakan’ın Düsseldorf Üniversitesi’nin raporundan haberdar olmadığını belirterek, Schavan’ın “Hakkımda yapılan iddialar beni derinden etkiledi. Fakülte bana fırsatını verdiği anda dikkatli bir inceleme sonrasında açıklamada bulunacağım.” sözlerini aktardı.

Düsseldorf Üniversitesi ise Schavana yanıt olarak, “Bu süreci takip eden organlar hiçbir zaman kamuoyuna yorum yapmadı veya spekülasyonlara girmedi ve girmeyecektir de.” açıklamasını yaptı.

Annette Schavan’ın 1980 yılında Düsseldorf Üniversitesi’ne sunduğu 351 sayfalık doktora tezi aradan geçen 32 yıl sonra yeniden aynı üniversite tarafından incelemeye alındı. Bakan Schavan’ın tezinde kaynakların tamamını listelemediği ve bazı bölümlerde kaynakları gizlediği öne sürülüyor. İddiaların doğru çıkması halinde Schavan’ın istifası gündeme gelebilecek.

Daha önce de Federal Savunma Bakanı Karl Theodor zu Guttenberg benzer bir intihal skandalı sonucu görevinden istifa ederek Almanya’dan ayrılmıştı. Hıristiyan Sosyal Birlik Parti CSU’lu politikacı, ardından Amerika’ya yerleşerek çalışmalarına burada devam edeceğini açıklamıştı.

Abdullah Gül Üniversitesi'nin temel atma törenine katılan YÖK Başkanı Prof. Dr. Yusuf Ziya Özcan, burada yaptığı konuşmada şunları söylüyor:

"Bilimsel yayın artışında üçüncü ülke durumundayız. Geçen yıl 17'nci sıradaydık. Bu yıl sırada yükselme olacak. Layık olduğumuz seviyeye ulaşacağız. Layıkıyla yapamadığımız tek konu ise elimizdeki bilgileri teknolojiye çevirememek. Bizde 27 bin makale basılıyor. Bunlardan patent alınan makale sayısı 85 civarında. İsrail'de 4 bin civarında makale basılıyor. Bin 500'üne patent alınıyor."

Bilimsel yayın nedir?

YÖK Başkanı'nın sözlerinde sevindirici ve üzücü kısımlar var. Önce iyiden başlayalım. Ülkemizde bir senede 27 bin bilimsel yayın yapılıyor olması gerçekten inanılmaz bir başarıyı gösteriyor. Hele de bilimsel yayın artışında dünya üçüncüsü olmamız insanı gerçekten de gururlandırıyor.

Kötü haber ise bu bilimsel yayınların pek bir işe yaramıyor olması. YÖK Başkanı bunların sadece 300'de bir tanesinin dişe dokunur yayın olduğunu belirtiyor. Miktarlarıyla övündüğümüz bu binlerce yayının çoğunun bilimin işine yaramayan, çöpe giden birtakım karalamalar olduğu ortaya çıkıyor.

Bir senede yapılan 27 bin bilimsel yayının tam olarak bilmiyorum ama çok önemli bir kısmını tıbbi bilimsel yayınların oluşturduğu söylenebilir.

Peki, tıbbi bilimsel yayın nedir, bunları kim ne için, nasıl yapar, bunların sayısı mı önemlidir, kalitesi mi? Gelin bu sorulara cevaplar arayalım. Bilimsel araştırmaların, gözlemlerin, yorumların, bilgilerin yazı haline getirilip bir dergide veya kitapta yayınlanmasına genel olarak "bilimsel yayın" adı verilir. Tıp alanındaki bilimsel yayınların çeşitleri vardır:

İşleri gerçekten ve sadece araştırma olan bilim adamlarının yayınları: Bunlar belirli alanda, birbirini izleyen, birinden alınan sonuca göre yenileri düzenlenen ve böylece zincirleme olarak giden araştırmalardır. Bu araştırmalardan biri eksik olduğunda bilim dünyasında bir boşluk olur. Bu araştırmalar sonucunda o güne kadar bilinmeyen bir şey ortaya çıkabileceği gibi doğru bilinen bir şeyin yanlış olduğu da gösterilmiş olabilir.

Ülkemizde bu manada tıbbi bilimsel yayın yapılıyor olabilir ama bunların sayısının çok az olduğu ve çoğunun da fizyoloji, farmakoloji, biyokimya gibi temel tıp bilim dallarında gerçekleştirildiği söylenebilir.

Akademik kariyer için gereken yayınlar: Yayın artışında dünya üçüncüsü olmamızı sağlayan yayınlar bu grupta yer alır. Bunlar doçent, profesör olmak isteyenler için gerekli nüfus cüzdanı fotokopisi, ikametgâh senedi, 4 adet vesikalık fotoğraf gibi evraklardandır.

Bu yayınların çoğu daha önce defalarca yapılmış olanların tekrarı, üstelik kötü bir tekrarıdır ama makale yeni bir icat veya keşif yapılmış havasında yazılır. Mesela, bu tür yayınlarda akciğer kanserinin en önemli sebebinin sigara olduğu; astımlılarda kriz sırasında bronşların daraldığı; tüberkülozun mikrobik ve bulaşıcı bir hastalık olduğu gibi sonuçlara varılır.

Hasta dosyalarının taranarak elde edilen bulgularla yapılan "retrospektif yayınlar" da bilimsel değeri olmayan çalışmalardır.

Arada bir iki tane punduna getirilmiş birbiriyle ilgisiz "hayvan deneyleri" (bu hayvanlara öyle acırım ki!) de olabilir. Bir vaka münasebetiyle hazırlanan çok sayıda "münasebetsiz" yayın da değersizdir. Bu grupta yer alan yayınların bilim dünyası için hiçbir önemi yoktur. Hatta bunları yapan kişi bile bunları bir daha okumaz. Önemli olan eksik evrakları tamamlamak, yani belirli bir yayın sayısına ulaşmaktır.

Yayın sayısını artırmak için çok sıkı işbirliği yapmak da âdettendir. Mesela 4 kişi senede ikişer yayın çıkarırsa toplamda hepsinin 8'er yayını olmuş olur. Bu tür yayınlar kişi muradına erdikten sonra birden bıçak gibi kesilir. Bilim dünyası senede 8-10 yayın yapan bu bilim adamlarına ne olduğunu merak etmez hiç.

İyi niyetle yapılan yayınlar: Akademik hayatları süresince çalışmalarını değerlendirmek, başkaları ile paylaşmak, kıyaslamak, tartışmak ve kongrelerde sunmak için yapılan iyi niyetli yayınlar da vardır. Bunlar, bilimsel yöntemlerle yapılmış olan, bazıları muteber dergilerde yayınlanma imkânı da bulan çalışmalardır.

Bu tür yayınlar mutlaka yapılması gereken "önemli" ve "gerekli" yayınlar olmakla beraber gerçek manada bilimsel araştırmalar olmayan "klinik çalışma"lardır.

Dostlar alışverişte görsün türü yayınlar: Kongrelere daha kolay katılmak, akademik çevrelere ve özellikle de ilaç firmalarına "çalışıyor" gözükmek için alelacele ve baştan savma yapılan, kimsenin okumaya bile tenezzül etmediği, çoğu kongre özet kitaplarında kalan yayınlardır. Bu tür yayınların da yekunu oldukça fazladır.

Gelelim neticeye: Tıpkı bir ülkedeki doktor sayısının değil bunların aldıkları eğitimin ve doktor kalitesinin önemli olması gibi tıbbi bilimsel yayınların da sayısı değil niteliği önemlidir:

1. Gerçek bilimsel yayın akademik ilerleme veya yayın sayısını artırmak için değil, bilimsel araştırmaların sonuçlarını tıp dünyasına duyurmak için yapılır.

2. Ülkemizde tıbbi bilimsel yayın yapmak için gerekli laboratuvarlar da teknoloji de maddi imkânlar da ve en önemlisi bunları sağlayacak sistem de yoktur.

3. Ülkemizde tamamen veya kısmen iyi niyetle yapılan ama gerçekte kimsenin bir işine yaramayan külliyetli miktarda bilimsel yayın vardır.

4. Ülkemizde akademik kariyer için yayın şartı kaldırıldığında veya ilaç firmaları biz artık kimseyi kongreye götürmüyoruz dediklerinde bu yayınların sayısı bıçak gibi kesilecektir.

5. Akademik kariyer için prosedür gereği bilimsel yayın yapılmasına kimse bir şey diyemez, hatta saygı da duymak gerekir. Eksik evrakları kanuni yollarla tamamlamak herkesin hakkıdır. Nihayetinde hepimiz de aynı yollardan geçtik.

6. Asıl üzücü olan, yaptıklarını gerçekten "bilimsel araştırma" ve kendilerini de "araştırmacı bilim adamı" zannedenlerin olmasıdır. Felâket de buradadır ve maalesef bunların sayısı sanıldığından çok daha fazladır.